Fraser Island 🥰

22 maart 2019 - Brisbane Airport, Australië

Eén van de droombestemmingen zit er op en wat voor één! Fraser Island was absoluut ge-wel-dig! Wat een prachtig stukje natuur op ons aardbolletje is dat!! Eigenlijk kan ik het niet eens echt goed in woorden uitdrukken. Het is een groot zandeiland met een unieke flora en fauna en kleuren die ik nog nooit ergens anders heb gezien. (Okee, ik was ook al lyrisch over de stranden en de kleuren van de zee in Tasmanië, maar hier leken ze allemaal nog helderder.)

Voordat ik naar Fraser ging, had ik nog 3 dagen om helemaal niets te doen in Noosa. Maar zoals bekend, helemaal niets doen is niet mijn sterkste punt. Dus de eerste dag ben ik het nationale park ingelopen en heb een wandeling langs de kust van Noosa gemaakt en via het bos weer terug. Op de kort leek het en kleine wandeling, prima voor na het ontbijt. Flesje water mee en gaan. Die kleine wandeling bleek 12 km. De wolken hadden een verkeerde afslag genomen en waren nergens te bekennen. De voorspelde regen vond het kennelijk nog te vroeg en in plaats daarvan werd het 30 graden. Ik kan zeggen, het werd een uitdagende wandeling. 😬 Ik heb geloof ik nog nooit zo hard gesmeekt om een regenbui. Maar, de wandeling was het meer dan waard. Onderweg nog even in de zee gestaan en verder super mooie uitzichten gehad. Toen we (ik was samen met een Nederlandse jongen die ook wachtte op de trip naar Fraser) zijn we gelijk het zwembad ingedoken. Nog nooit heeft een zwembad zoveel voldoening opgeleverd! En mijn gebeden bleken wel degelijk te zijn verhoord, een gigantische onweersbui trok over en zorgde voor kleine riviertjes in de straten. De weg naar de weergoden was iets langer dan ik had verwacht.

De andere dagen heb ik door het stadje geslenterd, souvernirtjes gezocht en op het strand gezeten met een boekje. Heerlijk ontspannen en toch een soort van niets gedaan.

Maandag ging ik dan eindelijk naar Fraser Island! Ik had daar echt zo’n zin in, ik had alleen maar goede verhalen gehoord over het eiland en de tour van Nomads. We werden opgehaald met een bus en bleken met zo’n 40 man te zijn. Dat leverde wel een kleine schok op, totdat bleek dat dit eigenlijk twee tours waren. Een deel van de groep ging kamperen en de rest zat in heet hostel op het eiland. Of hostel, eigenlijk was het meer een jeugdherberg waar we vroeger op schoolkamp ook zaten. (Voor de Veendammers onder jullie: het had veel weg van de Kraggehut in Giethoorn) Het grootste gebouw bestond uit een bar en de eetzaal en was eigenlijk een dak op een aantal pilaren. Geen volledige muren, geen ramen en geen deuren. Heb je daar ook helemaal niet nodig, want het is er (bijna) altijd mooi weer. Het heet ook niet voor niets the sunshine coast. En hoewel er deze drie dagen alle dagen regen voorspeld was, viel dast reuze mee. Alleen de eerste avond krijgen we tijdens het eten een flinke onweersbui over ons heen maar dat had ook wel iets moois, zo in the middle of nowhere.
Verder stond er een gebouw met 10 dormrooms, was er een kleine winkel, een kampeerplek en iets verderop een camping voor mensen die niet met de Nomads tour naar het eiland waren gekomen.
Overigens, ook de trip zelf had wel iets van een vroeger schoolreisje, we hadden allemaal taken te doen tijdens de trip, lunch maken, koken of de keuken schoonmaken. Al moet ik bekennen dat ik door een klein misverstandje mijn snor heb gedrukt toen ik in de schoonmaakploeg zat. Ik was oprecht in de veronderstelling dat een andere autogroep dat moest doen, maar er bleken twee auto’s aangewezen te zijn. Met 16 man een keuken schoonmaken…. Nou ja, ik geloof niet dat ik erg gemist ben, hahaha! 😂

De tour werd gedaan met verschillende landcruisers die we zelf bestuurden. Supergaaf om door het mulle zand, de bossen en (als het echt niet anders kon) heel voorzichtig door de zee te rijden. Het eiland heeft verschillende smalle paadjes die als weg gebruikt worden en één grote weg, het strand. Dat is ook gelijk het voetpad en de landingsbaan. En visstek. En uitrustplaats voor luie dingo’s. Niet alleen opletten op onverwachte kuilen of ophopingen van los zand, maar ook op onverwachte andere weggebruikers dus. Geheel nieuwe ervaring dat je af en toe even omhoog moet kijken of er geen vliegtuig op je weg komt…

De eerste dag zijn we naar Lake Wabby gegaan. Dit is een meer dat is ontstaan vanuit een onderaardse bron en nog altijd van onderen wordt ‘bijgevuld’. In het meer zwemmen visjes die dode huidcellen eten en bacteriën uit wondjes. Prima gelegenheid voor een beautybehandeling en af te komen van de velletjes op mijn rug na mijn Bondi ervaring. 😊 Gek gevoel trouwens, dat geknabbel aan je. Het is nog het beste te beschrijven als kleine stootjes die je krijgt. Je moet er 2,5 km voor lopen door mul zand, maar dan heb je ook wel wat.

De volgende dag moesten we om 7 uur op want we gingen helemaal naar de andere kant van het eiland. De champagne lakes stonden op de plannen voor een ochtendduik. Het zijn drie natuurlijke baden in de rotsen die door golven die eroverheen slaan zijn gevuld met water. Ze heten champagne meertjes omdat de golven die er overheen slaan zorgen voor allemaal belletjes in het water die lijken op champagne bubbels. Ik vond het een beetje vergezocht, maar het was wel weer een heerlijk plekje om te relaxen.
Daarna hebben we koers gezet naar Indian Head. Het meest oostelijke en hoogste punt van het eiland en steile klif naar beneden de zee in. Een val heeft nog nooit iemand overleefd, want zelfs als je levend in zee terecht komt word je vriendelijk verwelkomt door de haaien die wel eens een ander maaltje lusten dan de gebruikelijk vis. Niet aan te raden dus. Daar dacht men in vroegere tijden heel anders over. Toen het eiland werd ‘ontdekt’ leefden er aboriginals en dat was niet helemaal wat de nieuw aangekomen bewoners prettig vonden. Dus gingen ze gezamenlijk de rotsen van Indian Head op en mochten de aboriginals de rotsen via de zee kant verlaten. Deden ze dat niet vrijwillig dan werden ze een handje geholpen. Op deze manier werden een hoop kogels uitgespaard. Je zou bijna denken dat het de Nederlanders waren. Maar nee, die waren wel als eerste langs het eiland gevaren, maar vonden het niet interessant genoeg eruit zien, net als de rest van Australië en zijn dus doorgevaren aar Indonesië. De later aangekomen Britten wilden er wel blijven en hielden deze schoonmaak.
Via het scheepswrak Maheno zijn we naar Eli Creek gereden. Maheno is 84 jaar geleden vastgelopen op de kust van Fraser en ligt er sinds die tijd te vergaan. De verwachting is dat het schip voor het einde van het jaar niet meer te zien zal zijn doordat het dan eindelijk helemaal ‘gezonken’ is. Het schip was drie verdiepingen hoog en daar is nu nog slechts zo’n 7 meter van te zien.
Eli Creek was de laatste stop van dag twee. Nog even heerlijk gezwommen in een zoetwater kreekje en daarna een korte rondvlucht over het eiland gemaakt. Dat hoorde eigenlijk niet bij de tour, maar we hadden de mazzel dat de vliegtuigen er nog stonden. Tja, die kans kun je niet laten lopen dan.
’s Avonds hadden we een feestje op het strand. De voorspelde storm bleef uit en dus hebben we één van de landcruisers naar het strand gereden voor de muziek. Onze gids hield ervan om met vuur te spelen en zorgde voor twee toortsen waarmee iedereen mocht proberen om ze als een volleerd majorette in de rondte te draaien. Uiteraard was ik hier zeer succesvol in, maar helaas kan ik geen filmpjes op dit blog plaatsen… 😁(Oh, toch wel, oordeel zelf over mijn talenten, ik zit te denken aan een carrièreswitch 😂) Was een topavondje onder de tropische maan!

De laatste dag zijn we naar Lake McKenzie gereden. Een meer dat volledig is ontstaan uit regenwater en wat ongelooflijk helder is. Je kunt meters diep kijken zonder dat je blik wordt vertroebeld door iets, echt een paradijselijk plek! Het zand zou een reinigende werking hebben op je huid omdat er zoveel ijzer in zit. Geen idee of dat echt werkt, maar dat moest natuurlijk wel even uitgetest worden.

En toen zat het er alweer op. Nog een paar uur in de bus om terug naar Noosa te gaan en het paradijsavontuur lag weer achter me. Maar wat een geweldige dagen waren dat!! Super leuke groep mensen in onze auto en ik heb me vooral heel erg vermaakt met Birgit, de enige andere Nederlandse in de groep. Een top vakantie tijdens mijn reis!!

Maar nu weer door naar nieuwe avonturen. De Whitsundays wachten op me 😊
Tot later!!

Foto’s

5 Reacties

  1. Anneke:
    22 maart 2019
    Paradijs op aarde, wat een heerlijk eiland😍🏝️
  2. Monique:
    22 maart 2019
    weer een avontuur rijker 😍 stiekum beetje jaloers ☺️ heerlijk om je avonturen te lezen in gedachte waan ik mijzelf dan daar even een beetje 😅 geniet verder van je reis 😘
  3. Ina:
    22 maart 2019
    Heerlijk verhaal weer en wat een prachtige herinneringen maak je zo! Behalve over het strand rijden, ook nog vliegen....
    En die natuur die je op de foto's laat zien 🤩🤩
  4. Mathilde:
    22 maart 2019
    Wat een prachtige foto's, echt een stukje paradijs op aarde zo te zien...
    En you rock the stok ;).... je medestokker heb je in ieder geval ruimschoots verslagen! Xxx en plezier nog
  5. Anita:
    22 maart 2019
    Aiiiiii gadsie...een slang😯....had je even moeten melden....ik heb niet meer verder gekeken. Vast paradijsje daar, maar wel met grote griezels😞 Geniet lekker verder