Friends in Perth!

Time flies when you’re having fun!! Er is alweer een etappe van de reis voorbij. De tijd bij Frank en Eefje zit er alweer op. Was superleuk om ze na al die jaren weer eens te zien, te spreken en een wijntje met z’n allen te drinken! De afgelopen dagen waren vooral heel rustig en relaxt. De eerste dag heb ik zelfs helemaal niets gedaan. Mijn stappenteller gaf een schrikbarend laag aantal stappen aan, dacht even dat ie stuk was. Maar dat werd wellicht veroorzaakt werd het feit dat ik zo moe was dat ik ’s middags en aantal uur in de comastand ben gegaan. Was maar goed dat Eefje en Frank moesten werken, want echt gezellig bezoek was ik niet. 

De dag erna ben ik met Eefje naar het Yanchep national park gegaan waar we een tour door de Crystal Cave hebben gedaan. Compleet anders dan de Batu Caves, maar veel mooier!!! Hahaha! (Kleine toelichting op de ietwat dubieuze foto met druppelende iets: dat is een stalactiet met een waterdruppel die 3 maanden onderweg is geweest om hier aan het einde van de stalactiet te hangen en vlak daarna te pletter te slaan op de stalagmiet eronder.) In het park hingen koala’s te niksen in de bomen (altijd handig voor de foto) en lagen kangoeroes te genieten in de schaduw (minder handig voor de foto’s). Maar eigenlijk kan ik nu dus alweer naar huis: vrienden, koala’s en kangoeroes zijn afgevinkt! 😊

Maar omdat ik nog zeven weken moet wachten op mijn vlucht ben ik ook nog maar een dagje naar Perth gegaan, heb ik een avond getraind op de Soo Bakh Do school van Frank (echt waar!! De foto komt later, die moet ik nog van Eefje krijgen, maar ik heb merty mijn blote handen gewoon even een plank massief hout doormidden gemept!!), ben een ochtendje naar de manicure gegaan met Eefje (yep, some things are important!), een avond naar het Fringe festival met Frank en Eefje en een dagje naar Fremantle geweest. In Freo, zoals de insiders dit stadje noemen, viel ik met mijn neus in de spreekwoordelijke boter. Er was een game aan de gang van het vrouwen football en werkelijk de hele stad leek ervoor uit te zijn gelopen. Een gesprekje met mijn buurman in het stadion leerde me dat dat pas sinds een jaar of 2 zo is. Daarvoor waren alleen de mannen wedstrijden interessant, maar omdat de vrouwen steeds meer gingen winnen en de mannen steeds minder, juicht iedereen tegenwoordig de vrouwen toe. Duidelijk geval van diepgaande clubliefde… Leuk spel, begreep er niets van, maar ‘wij’ hebben gewonnen. Best een leuke middag gehad. 😊 En inmiddels geeft de stappenteller aanzienlijk hogere aantallen stappen aan. Zal ‘ie dan nu echt stuk zijn??

Op naar de volgende uitvalsbasis, morgen een paar dagen naar Rottnest Island voordat ik doorreis naar Melbourne! 

Talk to ya later guys!!