Kuala Lumpur

De kop is eraf! Het eerste (kleine) deel van de reis zit er alweer op en Kuala Lumpur was heerlijk! De stad en ik moesten eerst even wennen aan elkaar. Ik meer aan de stad dan andersom, maar toch. De eerste blik op Kuala Lumpur vanuit de trein tussen de luchthaven en de stad zelf, was intrigerend. Heel groen, veel palmbomen en grote, luxe uitziende huizen. Maar wel op stukken grond waar alleen een smal en hobbelig zandpad naar toe ging en in de verste verte geen andere bebouwing te zien was. Toen we doorreden zag ik de dorpen: vervallen huisjes, loshangende kabels en aftandse auto’s. Nogal een contrast met de eerdere huizen. Misschien dat het de eerste aanzetten tot een luxueuzer dorp moet worden maar de overgang is wel heel groot.

De eerste dag (vrijdag) ben ik gelijk op pad gegaan, ik was er maar kort en wilde wel veel zien, dus in de monorel en op naar Batu Caves. Een zeer heilige plek voor de Hindoes in Maleisië. Je moet eerst 272 traptredes opklimmen en dan mag je hun heiligdom betreden. Zonder schoenen, want die zijn niet rein. Ik hoop dat dat wel geldt voor de apen in de grotten, want die zijn er veel. Snel, lawaaierig en brutaal. Als ze iets van eten of drinken zien, dan kun je het als verloren beschouwen. Volgens mij spannen ze samen, ergens beginnen er een paar heel hard te schreeuwen, zodat je van schrik omkijkt en niet meer op je kostbare flesje water let en van de andere kant rent er dan eentje snel op je af en grist het flesje uit je hand. En weg zijn ze weer. De ruzie aan de andere kant ik ook acuut over. En ze lijken zo schattig…

Nadat ik terugkwam uit Batu Caves had ik even geen verder plan meer en geen idee waar ik moest eten. Dat samen met een jetlag zorgde voor een klein momentje van zelfmedelijden en de vraag waarom ik dit ook alweer alleen wilde doen. Het antwoord ‘omdat er niemand was om mee te gaan’ hielp ook niet echt… Maar nadat ik me toen maar even zielig heb gevoeld en bij de vijver van de Twin Towers ben gaan zetten, was dat weer voorbij. En het laatste beetje sneuheid heb ik met een mojito weggespoeld. Zo slecht is mijn leven dus helemaal niet :D Oh ja, wel met een typisch Maleisisch gerecht uiteraard, malak mee met garnalen (geen idee meer hoe die heten 😊)

Zaterdag ben ik Chinatown ingetrokken, tempel in, tempel uit, Hindoe God afgewisseld met de Chinese religieuze opperheren en -dames en me verbaasd over de vele markten vol met nepartikelen die open en bloot tentoongespreid liggen. Ergens onderweg kwam ik twee meiden uit Londen tegen en zijn we samen verder de laluan gaan verkennen. ’s Avonds zijn we naar één van de vele skybars gegaan om een ‘uniek’ uitzicht op de Petrosians te hebben. En tja, voor het uitzicht moet je iets over hebben, dus maar een ‘minimum spending table’ genomen en twee flessen Moët besteld. Het werd een avond om nooit te vergeten! 😊😊

Zondag maar eens de meer natuurlijke kant van Kuala Lumpur verkend in het Bird park. Met dank aan het richtingsgevoel van de Malay die ik om hulp vroeg tijdens mijn wandeling, heb ik mijn lichaamsbeweging voor de rest van de week wel gehad… Nooit gedacht dat het mogelijk was om een slechter richtingsgevoel te hebben dan ik :-o.

En vandaag op de valreep nog naar Thean Tou Temple gegaan. Ik wilde m eigenlijk skippen, maar omdat een Hongaars meisje bij het ontbijt zei dat ik daar toch echt heen moest, heb ik mijn plannen van rustig door de stad slenteren gewijzigd naar mezelf onder tijdsdruk in het chaotische verkeer van Kuala Lumpur storten. Wel met een taxi. Was een briljant idee, de tempel was werkelijk geweldig! Een prachtig authentiek gebouw, vol rust en vriendelijkheid die uitkijkt over de drukke, chaotische en moderne stad.

Ik vond het lastig om de stad te begrijpen. Kon niet echt de leuke plekjes vinden om gewoon even te relaxen en mensen te kijken. Veel van het leven speelt zich binnen af. De Malay houden duidelijk van hun airconditioning. Maar binnen de luxe malls is het niet echt gezellig zitten. En buiten is het te warm om terrasjes neer te zetten. Jalan Alor was een prima plek om te zitten en mensen te kijken, maar dan moet je wel tegen heel veel mensen, lawaai en geuren kunnen. Overigens heerlijke geuren! Je kunt prima eten in Kuala Lumpur, satay van de bbq, worden afgewisseld met noedels met soja saus en rijst gekookt in kokosnootmelk. Aan het eind van Jalan Alor staan allemaal fruitkramen vol met exotische vruchten als Mangosteen, rambutan en durian. Natuurlijk, heb ik ze allemaal uitgeprobeerd. Mangosteen en rambutan zijn heerlijk, die laatste kun je het beste vergelijken met Luychees, maar zijn er met hun kleurrijke haren compleet anders uit. De Durian daarentegen….. Tja, de king of fruit, maar niet voor mij! Hij wordt gegeten met handschoenen vanwege de sterke geur en is om die reden ook verboden in hotels om mee naar binnen te nemen. Het is een vlezige vrucht, zonder sap en hij smaakt een beetje uiïg. Ik heb het grootste deel van mijn durian weggegeven aan een erg enthousiaste Malay en de smaak weggespoeld met een verse kokosnoot. Stukken beter!

Wat ik van de stad zelf vind, weet ik nog. Als je omhoog kijkt, zie je een moderne stad, vol glanzende wolkenkrabbers, dure merken en design. Maar als je op de grond om je heen kijkt, zie je een oude, vervallen stad met veel zwervers op straat. De twee werelden die ik vanuit de trein naast elkaar zag groeien, leven in de staat samen. De stad is overduidelijk in ontwikkeling met al zijn malls en wegwerkzaamheden, de economische koers gaat omhoog, maar is niet op de stoep begonnen aan zijn opmars.