Vakantie op reis :D

Wauw...

Wat een geweldig eiland is Rottnest Island!! Het is maar een oversteek van 3 kwartier met de veerboot vanuit Hillary’s (vlakbij Perth), maar het voelt alsof je ergens midden op de Stille Zuidzee zit. Strak blauwe luchten, witte stranden, warme lucht en over het hele eiland hangt een geur dat het nog het dichts in de buurt komt van verwarmde verse tijm, gewoon heerlijk! Iedereen heeft wel eens die verhalen gelezen over zeeën die uit verschillende kleuren blauw bestaan, of de foto’s gezien in reisfolders, maar de plekken waar die reisfolders het over hebben zien er nooit daadwerkelijk zo uit. Maar Rottnest Island wel. De zee hier bestaat uit een onwerkelijke samenstelling van allemaal kleuren blauw en groen. Net als de natuur er om heen. Groen dan. En bruin. Want doordat het hier zo enorm warm is, is het ook enorm droog. Maar toch ziet het er niet verdord uit, het ziet er juist heel rijk uit. En als je goed kijkt zie je tussen al dat groen en bruin hagedissen kruipen, vogeltjes vliegen en slangen rondslangen. (Okee, die laatste ben ik gelukkig niet tegengekomen, wel immens grote spinnen overigens.) En als je niet zo goed oplet dan zie je nog steeds honderden quokka’s rondspringen. Een quokka is een soort minikangoeroe, die alleen hier op het eiland voorkomt. De fijngevoelige ontdekker van dit eiland, Willem de Vlamingh (die toch echt een Nederlander was) dacht dat het eiland vergeven was van ratten, waar ze door hun staart wel iets van weg hebben en noemde het eiland daarom Rottnest Island. Een grote belediging, want de quokka is een heel schattig en nieuwsgierig beestje. Wel wat onopgevoed, want ik heb er eentje uit mijn handtas weg moeten jagen…. 😊

Nog een beetje historie: op het eiland zijn nog verschillende zoutmeren te vinden. Tussen 1838 en 1950 kwam al het zout voor heel West Australië hiervandaan. Ze geven nu nog enkel een bijzonder kijkje in het verleden en een prachtig plaatje.

Ik heb de afgelopen dagen alleen maar rondgefietst, op het strand gelegen, in zee gezwommen en boekjes gelezen. De hoogte van de heuvels en de kracht van de wind voel ik in mijn benen en de hitte van de zon verlaat langzaam samen met het vel van mijn neus mijn lijf. Maar wat was het hier heerlijk!! Het is bijna jammer om hier weg te gaan, maar na 3 dagen heb je dit Terschelling van Australië, zoals mijn zus het noemde, ook wel gezien. Tijd voor nieuwe plekjes, morgen naar Melbourne!!

Tot daar!
Liefs Titia