Melbourne

Wat gaat de tijd tijdens het reizen toch snel! Nu is ook mijn tijd in Melbourne alweer voorbij. Ik zat gisteren mijn plannen voor de rest van de trip een beetje uit te denken en bedacht dat ik in tijdnood kom. Omdat probleem te verhelpen heb ik verschillende opties overwogen: 

1. Dingen skippen. Ik ben al eens in Sydney geweest, dus ik zou die stad over kunnen slaan en gelijk doorgaan naar Brisbane. Heeft wel als nadeel dat ik dan ook de Blue Mountains moet overslaan en daar ben ik nog net eerder geweest. Niet echt een optie dus.
2. Sneller reizen, wel overal heen dat op mijn planning staat, maar er kortere tijd verblijven. Heeft als nadeel dat je het niet echt meemaakt, niet optimaal geniet en in plaats van een vakantiegevoel een werk gevoel krijgt. Zeker geen optie dus.
3. De baas bellen en langer op reis blijven. Nadeel daarvan is dat mijn baas een andere baan heeft en ik geen telefoonnummer van de nieuwe baas heb. Al is dat niet echt een nadeel, meer lastigheidje. Aangezien ik weet dat er collega’s zijn die dit lezen, ga ik ervanuit dat het wel wordt doorgegeven en daarmee is het dan ook wel geregeld. 😊 Nu ik verder geen nadelen hiervan kan bedenken, lijkt me dit dus de beste optie. *grijns*

Maar goed, Melbourne zit er dus alweer op. Ik heb de stad een tweede kans gegeven na onze vorige kennismaking en tja, ik weet niet of hij die kans nou echt heeft benut. Ik denk dat het een heerlijke stad is om te wonen. Het is een grote stad, maar het voelt niet als een stad. Er hangt toch een rustige ontspannen sfeer en doordat het ruim is opgezet voel je je ook niet opgesloten of gevangen in drukte. De binnenstad is compact en goed te belopen en de ring eromheen met alle parken en bezienswaardigheden voorzien van gratis openbaar vervoer. En het is niet alleen gratis maar ook erg overzichtelijk en alle trams rijden vaak. Prima geregeld hier! Dan heb je hier heerlijk weer! Niet te heet, niet te koud. Al was het wel even wennen als je net van Rottnest Island hier aankomt. (Mijn reisnoodzakelijkheden zijn uitgebreid met een fleecevest.) En aan de Yarra River zijn leuke terrasjes neergezet, waar je heerlijk in het zonnetje met een wijntje kunt vertoeven met vrienden om de dag of de week door te nemen. Dus in zoverre heeft de stad nu een betere indruk achter gelaten. Maar voor een vakantievierende passant, naar zijn aard slechts kort verblijvend en opzoek naar nieuwe indrukken en herinneringen, voelt het toch een beetje alsof ik in de Amersfoort-Schorhorst rondloop. Een leuke stad om te zien, leuke terrasjes hier en daar, een stukje groen om in te zitten, maar echt voor je vakantie gevoel hoef je er niet te zijn. Begrijp je wat ik bedoel? Uiteraard wel een hoogzomerse dag in Amersfoort-Schothorst. Ondanks de kou, valt het voor Nederlandse begrippen onder hoogzomer, zo op de valreep naar de herfst.

Het grootste deel van mijn dagen in Melbourne verbleef ik bij de nonnen. Het is belangrijk om tijdens zo’n reis ook aan de innerlijk mens aandacht te besteden en af en toe te verifiëren of je nog op het juiste pad zit. Nu ging het daar denk ik al redelijk snel mis, want een kleine rondgang door het gebouw leerde mij dat het grootste deel van de huidige tijdelijke bewoners volledig van God los is. Discipline en reinheid hadden waarschijnlijk niet genoeg airmiles om de oversteek te maken. De nonnen hebben nog wat werk te verzetten, zeg maar.
Maar verder was het een heerlijk plekje om te vertoeven. Mijn 6 persoonsvrouwenkamer met eigen badkamer, was best luxe te noemen. Zeker in vergelijking met de kamer en het hostel waar ik nu zit. Ik weet zeker dat dit het voorportaal van de hel is. Geen non die hier nog een voet binnen durft te zetten. Is waarschijnlijk ook geen enkele eer aan te behalen… Ik heb nog nooit een hostel gezien waar je bij binnenkomst niet alleen op de huisregels wordt gewezen, maar ze ook moet ondertekenen. Het is hier kennelijk noodzakelijk om bewijs te hebben dat je je gasten erop hebt gewezen dat ze geen drugs mogen hebben in het hostel en geen andere gasten seksueel mogen intimideren… De weg naar mijn kamer leidde door de tuin langs de ‘drunk people’s table’, via de brandtrap over een deel van het dak naar de achterkant van het gebouw. Dat heeft 2 voordelen: 1. Ik zit zover weggestopt dat de herrie van de drunk people’s table niet meer te horen is en ik wist precies waar ik langs moest toen een uur geleden het brandalarm afging. Niet dat ik die tocht daadwerkelijk heb ondernomen, want behalve één Vlaming reageerde er niemand op. De Vlaming wist me te vertellen dat dit regelmatig gebeurde doordat de alarmen nooit werden schoongemaakt en de mensen niet weten hoe je moet koken. Altijd prettig om te weten dat als het alarm gaat je je geen zorgen hoeft te maken. 😊

Nu vragen jullie je waarschijnlijk af hoe het kan dat ik zo snel ben afgegleden van het leven bij de nonnen, naar het voorportaal van de hel. Ik kan jullie vertellen daar hoeft in het leven maar een klein dingetje voor mis te lopen of over het hoofd te worden gezien. Je kunt alles nog zo goed voor elkaar hebben, in a blink of an eye zit je aan de grond. Of in dit geval drie hoog achter in een griebuswijk van Melbourne. Ik was van plan om tot en met zaterdag in Melbourne te blijven en dan een auto te huren om de Great Ocean Road te rijden. Maar toen kwam in een andere Nederlandse reizigster tegen die ook graag de GOR wilde rijden, maar tot en met zondag had geboekt en betaald in het hostel. En ja, ondanks dat we aan de andere kant van de wereld zitten, blijven we Nederlanders. We besloten om samen te gaan, maar dan wel pas op zondag. Nou, helemaal prima, plannen gemaakt, nieuwe hostels uitgezocht, route bekeken, wij hadden er zin in. En toen bedacht ik op vrijdagavond dat ik dan natuurlijk een nacht langer in het hostel moest boeken. Wat op zich niet zo’n probleem zou zijn als niet net dit weekend het ultra festival in Melbourne was neergestreken. Maar dat was het wel. De nonnen hadden hun handen vol aan dance liefhebbers. En daarmee hun bedden ook. (Die van het hostel bedoel ik he, het blijven nonnen!) Net als alle andere hostels, hotels, airbnb’s en B&B’s. Ook deze wonderlijke plaats waar ik nu zit trouwens. Maar een hoopvolle nieuwe blik vanochtend liet opeens een vrijgekomen bed zien. En dus zit ik nu, toch wel een beetje happy in dit verdorven oord. 😊 Ik had ook nog geprobeerd om dan alsnog vandaag met een auto naar de GOR te gaan, maar op vrijdagavond een auto boeken voor zaterdagochtend was echt te optimistisch gedacht.

Dat is vanochtend alsnog gelukt, al zorgde de vraag “Heb je een internationaal rijbewijs?” voor nog een kleine versnelling van de hartslag. Of eerlijker, het antwoord op die vraag zorgde daarvoor “Nee.” Oeps, toch iets vergeten voor vertrek. Maar ook dat is opgelost, het kost je vier uur, een flinke wandeling en een kennismaking met de suburbs waar de gewone Melbournaar woont, maar dan heb je ook wat. Een officiële, gelegaliseerde en bestempelde vertaling van mijn Nederlandse rijbewijs! Jawel, we hebben het gewoon even gesjeft hiero. Toen de dame van het verhuurbedrijf bij onze terugkomst de hele deal wilde regelen zonder ook maar een blik te werpen op onze supergave officiële, gelegaliseerde en bestempelde vertaling van ons rijbewijs, heb ik haar vriendelijk verzocht om op z’n minst te doen alsof het belangrijk was. Waarna ze de kopie grondig bestudeerd heeft, gehumd heeft, geknikt heeft en vervolgens aangaf het een prachtige vertaling te vinden. Nu hoop ik alleen nog dat we ook daadwerkelijk aangehouden gaan worden door de politie, we zullen al die moeite toch niet voor niets hebben gedaan?!